zaterdag 31 december 2011

Oudejaarsdag.


Zoals gewoonlijk en zo als het hoort, is deze laatste dag van 2011 grauw, grijs en regenachtig. Weer geen sneeuw, dit jaar. Oh, oh, wat jammer!

En wat doe je dan op zo’n dag in afwachting van de feestelijkheden die vanavond natuurlijk moeten volgen? Makkelijk zat, lekkere dingen maken zoals Diny dat doet en een beetje in mijn werkplaats klungelen zoals ik dat graag doe.
Zo lopen we malkander ook niet in de weg.

En die feestelijkheden vanavond? Dit jaar geen groot oudejaarsbal in het feestgebouw van Esplas samen met dorpsgenoten, nee nu gaan we lekker met z’n tweeën bij de warme kachel en de televisie zitten, genietend van die lekkere dingen en van een passend alcoholisch bubbeldrankje.

Ik hoop dat iedereen die dit leest, en ook anderen natuurlijk, een fijne oudejaarsavond zal beleven. En dat we morgen maar weer opgewekt en blij aan een nieuw jaar mogen beginnen.

donderdag 29 december 2011

Sprietje.


In het kader van de bebossing van onze tuin heb ik vandaag een tiental sprietjes in de grond gestoken. Sprietjes van de vlinderstruik.

Men zegt dat het voldoende is om takken zomaar in de grond te steken om dan na enige tijd mooi bloeiende vlinderstruiken te krijgen.
Ik ben razend benieuwd.

Verder zijn we vandaag, wegens het mooie weer en ondanks de koude wind, weer eens gezamenlijk met de fiets er op uit gegaan. Ieder met een elektrische fiets natuurlijk. En dat is wel leuk, ik kon Diny nu tenminste goed bijhouden, wat zeg ik, ik kon zelfs sneller als zij.

Tenminste tot mijn accu leeg raakte, daarna moest ik weer moeizaam zelf trappen. Dat gebeurde gelukkig net bovenaan de heuvel, zodat de terugweg niet al te zwaar was.
Voor Anka, die ook mee mocht, was dat een gelukje omdat de snelheid een stuk lager werd. Ze vond het toch al net ver genoeg.

Maar het was te verwachten dat die accu een keer leeg zou raken want ik was bezig de actieradius te testen. Je moet toch weten hoe ver je kunt gaan.
Dat weet ik nu, het was precies na 70 kilometer. En dat voldoet aan de beloftes.

maandag 26 december 2011

Na kerst


Wat te doen op de hier niet bestaande tweede kerstdag?
Dat was niet zo moeilijk te bedenken, het weer was zo schitterend dat ik vanmorgen eerst maar eens een grote hoop takken opgeruimd en verbrand heb. Dat is altijd leuk werk als de zon schijnt.

En vanmiddag kreeg ik ineens weer de geest met de ombouw van de fiets. Het probleem van de twee niet passende stekkers heb ik opgelost door de draden af te knippen en er zelf passende verbindingsstukken aan te knijpen. En toen werkte het.

En het werkt perfect, tijdens de korte proefrit zoefde ik de steilste hellingen op zonder al te veel moeite. Het weggetje langs Chicane omhoog heeft toch enkele pittige stukken, die ik nooit graag deed met de gewone fiets. Maar nu gaat dat gesmeerd.
Zo wordt fietsen weer leuk.

Als het weer zo mooi blijft zal ik er binnenkort eens een langere tocht tegenaan gooien om te zien hoe ver de actieradius van die accu nu werkelijk is. Wie weet, bevalt het mij zo goed dat fiets van Diny ook omgebouwd moet worden.

Kerst 2011.


Ons kerstdiner was weer goed verzorgd.
Wij waren gisteravond, net als vorig jaar met de kerst, weer bij Mitzi en PP die hun huis als herberg beschikbaar stelden voor hongerige nederlanders die ver van hun geboortestreek niet
eenzaam kerstfeest wilden vieren, maar op een comfortabele wijze verkwikt en
gelaafd wilden worden.


En dat is zeker gelukt, het eten was buitengewoon smakelijk, de wijn overvloedig en de ambiance gezellig. Wat mogen we nog meer verlangen?

zaterdag 24 december 2011

Elektrificatie.


Fietsen is leuk. Hier fietsen is ook leuk maar niet makkelijk. De heuvels zijn soms erg hoog en de hellingen stijl. Erg vermoeiend en dus komt het er eigenlijk niet van.

We hebben ooit al eens een elektrische fiets gekocht en die bevalt toch wel goed. Als je een heuvel op fiets krijg je net die hulp die maakt dat het leuk is.

Maar één elektrische fiets voor twee personen is ook niet alles. Niet dat we er ruzie om maken wie hem mag gebruiken, maar omdat we dan niet met z’n tweeën er op uit kunnen. We hebben dat wel eens gedaan, Diny op de elektrische en ik op mijn gewone fiets. Maar dan kom ik hijgend en bezweet boven op een top aan en zij fietst me vrolijk fluitend voorbij. Frustrerend!

Laatst zag ik een filmpje waarop te zien was hoe een bestaande fiets omgebouwd kan worden tot een elektrische. Dat leek ons wel wat en dus hebben we een ombouwset besteld. In Nederland natuurlijk.

En nu ben ik bezig om mijn fiets te elektrificeren. Dat is redelijk te doen met een goede montagehandleiding, maar soms moet je ook wel wat inventief zijn omdat sommige dingen nu net even anders zijn dan is aangegeven. Enige technische kennis is niet overbodig.

Nu zit ik nog met vragen over de elektrische aansluiting. Twee stekkers die in elkaar zouden moeten passen zijn heel verschillend van vorm en er zijn een stuk of wat draden die ik niet kan verklaren omdat ze niet op het schema staan aangegeven.
Ik hoop dat die firma tussen kerst en Nieuwjaar niet gesloten is zodat ik snel antwoord krijg op die brandende vragen.


http://www.ebike-kit.nl/

vrijdag 23 december 2011

Strooptocht.



Gisteren zijn we zoals gewoonlijk weer een rondje gaan maken, Anka en ik.

We lopen dan door weiland en bos en vermijden dan zoveel mogelijk de verharde wegen. Dat vinden we leuk, ik in ieder geval. Vermoedelijk vindt de hond dat ook wel, want ze struint altijd enthousiast in het rond en is soms in geen velden of wegen te zien.
Het was nog een beetje guur en nat maar dat kan de pret niet drukken.

Deze keer had ik een schep meegenomen, want ik had al eerder opslag gezien van vlier, hulst en van een of andere groenblijvende, besdragende stekelige bosplant waarvan ik de naam niet weet.  Het bos staat er vol mee.
Daar heb ik er een aantal van uitgegraven en meegenomen voor de eigen tuin. Je kunt er niet genoeg van hebben.

En vandaag was het weer weer heel anders. Toen ik erg vroeg in de morgen (kwart over negen) uit het slaapkamerraam keek, zag ik het uitzicht op onderstaande foto.
Errug mooi.



woensdag 21 december 2011

Kerstgroet.


Geweldig is de kerstsfeer die Diny in dit huis heeft aangebracht. Ze vindt het prachtig dat het nu stormt en regent, want anders heb je kans dat je buiten moet zitten in de zon. En dat kan toch eigenlijk niet met kerst. Met kerst hoort de kachel lekker te loeien, de kaarsen te branden en de kerstmuziek door het huis te schallen.
Alleen een kerstboom ontbreekt nog, dat is net een stap te ver.

Zo is hier de situatie op dit moment. Heerlijk!!

Ze zit er dan ook optimaal van te genieten en het liefst laat ze zich ook nog allerlei lekkere dingen nabrengen als ze zo lekker lui in haar nieuwe stoel ligt te luisteren naar de muziek.

En dat doe ik dan ook met liefde en plezier.

En voor de rest wens ik, wensen wij, alle volgers van dit blog

fijne en gezellige kerstdagen en ook nog een voorspoedig 2012.

dinsdag 20 december 2011

Tijdverdrijf.


Soms als in deze donkere dagen voor kerst de regen tegen de ramen klettert en de stormwind om het huis giert, blijf ik het liefste maar binnen waar het warm is en droog. Even tenminste.

Het duurt meestal niet erg lang of ik wil toch wel weer iets onder handen hebben.
En dan is mijn kleine werkplaats een uitkomst. Daar kan ik, weer of geen weer, toch wel van alles doen.
Oude verveloze tuinbanken afschuren en opnieuw schilderen bijvoorbeeld.

Of, zoals op de foto te zien is, maar weer eens aan een beeldje beginnen. Het is al meer dan een jaar geleden dat ik voor het laatst de klopper en de beitels in handen heb gehad en nu krijg ik er toch wel weer zin in.

Dit model, waarvan ik er al eerder twee gemaakt heb, is het meest favoriet. Niet zo zeer bij mijzelf als wel bij mensen die het zien.

Daarom wordt ook deze weer gemaakt op speciaal verzoek.

zondag 18 december 2011

Tuin.


Onze tuin lijkt nergens naar. Een hellende stuk grond waar wat schraal gras met veel onkruid op groeit. Dat moet anders.

Maar om een tuinplan te maken moet je toch verstand van tuinen hebben. En dat hebben wij niet, want je ken niet alles kunnen. Je moet toch al zoveel weten en kunnen als je eigenlijk het liefst alles zelf wilt doen.

Zo hebben een tijdje geleden aan ter zake deskundige familie van vrienden gevraagd om dat voor ons te doen. En jawel, dezer dagen lag er een tekening in de brievenbus met een plattegrond van de tuin, netjes ingekleurd.

Met dit plan in de hand kunnen we aan de slag omdat we nu een idee hebben hoe we het kunnen gaan doen. Hier wat mooie siergrasen, daar wat vogellokkende besdragende struiken, in een andere hoek een bijentrekkende wilde bloemenweide, verderop een rozenprieeltje, enzovoort.

Ik ben intussen tijdens mijn rondwandelingen door de omgeving al begonnen om her en der opschot van seringen, fluweelbomen, vlinderstruiken e.d. met wortel en al uit de grond te trekken. Wat je gratis krijgt hoef je niet te kopen, nietwaar? Want je staat er van te kijken hoe duur hier de planten zijn in de winkels. Hoe heet dat ook al weer in het nederlands... eh, oh ja, dat wil je niet weten.

Zie Esselinks hoveniersbedrijf.

vrijdag 16 december 2011

Fleur en treur


Wat een bloemen hebben we nog. Ik heb een tijd geleden mosterdzaad in de groentetuin gezaaid. Dat schijnt goed te zijn voor de bodem en als groenbemesting.
En die planten bloeien nu volop, erg mooi.

Dat vinden ook de bijen die door het mooie weer de kast uit komen om nog even wat honing te zoeken.

Dat was vanmorgen, nu is het anders. De storm giert momenteel om het huis. En dat was niet voorspeld, voor de Ariége zou geen alert orange gelden zo vertelden de weerprofeten gisteren.
Wel in andere grote delen van het land waar al meer dan 40.000 woningen zonder stroom zitten.

Maar we vinden het niet leuk ook al werkt hier alles nog!

donderdag 15 december 2011

Triest.


Ja, triest was het weer gisteren. De hond vond het niks en de paarden stonden ook maar wat druipend voor zich uit te staren.

Soms waagt Anka zich tussen de paardenhoeven. Ik weet niet waarom, misschien om zich zelf te bewijzen dat ze toch wel een beetje dapper is.
Ik zou het niet durven.

Als de ezels er ook bij lopen kijkt ze trouwens wel uit. Die jagen haar zonder pardon het weiland uit.

dinsdag 13 december 2011

Auw.


Ik hoorde op de weg een auto afremmen en stoppen en ik hoorde ook een hond janken.
Eén keertje maar.
En dat geeft aan dat het of heel erg is, of dat het wel mee valt.

Gelukkig viel het mee, ook volgens de chauffeur die netjes stopte om te kijken wat de schade was. Ik kon geen verwondingen ontdekken bij Anka.

Misschien helpt zo’n tikje om in het vervolg van de weg af te blijven, vriendelijk vragen helpt niet. En ik heb een reden te meer om dat hek te plaatsen.

Even later kreeg ze bezoek van een mij onbekende hond. Vermoedelijk had die gehoord wat er gebeurt was en kwam even om te kijken of alles goed was afgelopen.
Dat is nu hondentrouw.

zondag 11 december 2011

Wat een gedoe...


....om zo’n pakketje hier te krijgen.
Met moderne hightech technieken kun je een uit NL verzonden pakket op de computer volgen tot het hier is. En dat heb ik voor de aardigheid ook maar gedaan. Het was verbazingwekkend om te zien hoe snel het in Fr aangekomen was. Maar toen!

Toen stond er geschreven “pakket niet afgeleverd, adres onbekend”.
Dit huis staat er al meer dan 30 jaar en wij wonen er al meer dan een jaar en het adres is in de tussentijd niet veranderd. Ook komt de postbode bijna dagelijks wel iets brengen wat geadresseerd is. Hoezo, adres onbekend.

Hoe dan ook, na enig heen en weer mailen met de leverancier is het toch nog goed gekomen voor dat de rookworsten bedorven waren. Op de vraag aan de afleverende chauffeur of wij moeilijk te vinden waren antwoordde hij ontkennend. “Waarom zou dat zo zijn, jullie hebben toch een duidelijk en algemeen bekend adres?”

Maar het komt meer voor dat iets als onbestelbaar terug wordt gestuurd naar NL. Blijkbaar zit er ergens in Frankrijk een aardsluie en/of domme postsorteerder. En probeer die maar eens te vinden.
Door al dat gedoe heb ik wel twee morgens zonder hagelslag gezeten.

Gelukkig is het hier mooi weer, dat is ook fijn.

donderdag 8 december 2011

Ingezonden stuk.


Ik las dat jij via internet Unox rookworst hebt besteld in Nederland.
Wij maken ook regelmatig gebruik van Holland Shop (ook zo’n bedrijf) voor een aantal zaken die je hier absoluut niet kunt krijgen. O.a hagelslag.

Maar sinds we hier wonen hebben we een fantastische rookworst ontdekt: Montbéliard!
Wij kopen het bij Netto (prijskraker) maar de meeste supermarkten hebben dit merk ook.(ca. 1.70 voor twee flinke verpakte worsten.
Het is fantastisch gerookte worst uit de Elzas streek , gezond en op eikenhout gerookt.
Deze worst is daarmee niet te vergelijken met Unox (meel, varkensbloed en varkensvet met een pietsie vlees. En waarschijnlijk niet echt gerookt maar met aroma’s de rooksmaak meegegeven, dus industrie product.)

Alleszins de moeite waard om eens te proberen en het verschil te proeven met die Nederlandse hap.
Wij eten deze week Zuurkool (gekookt in witte Elzas wijn) ook kant en klaar in een pak bij Netto.
En dan dus die voortreffelijke rookworst erbij.
Lang leve de Elzasser cuisine!

Beste culinaire groeten,
J.

Kijk, zo komen we verder want die jongen weet wat lekker eten is. We gaan dat zeker proberen.
Naam en adres bij de redactie bekend.

woensdag 7 december 2011

dinsdag 6 december 2011

Verslaving.


Een mens bedenkt zich van alles om maar te kunnen toegeven aan zijn ondeugden.
De hagelslag is bijna op en het ziet er niet naar uit dat er op korte termijn familie of vrienden uit Nederland deze kant op komen rijden om dit te brengen.

Dus moest het inmiddels onmisbare internet ingeschakeld worden. De webwinkel “De goedkoopste Hollandse producten.nl” lijkt, na enig onderzoek, ook inderdaad het goedkoopste te zijn met de producten.

Maar die verzendkosten die zijn niet mis. En één gelderse rookworst meer zou de verzendkosten nog bijna verdubbeld hebben.
Een andere webwinkel wilde het wel voor 9,95 euro opsturen, maar die was weer zoveel duurder met de producten dat het weer op het zelfde bedrag uit zou komen

Maar ik denk maar zo, beter duur als niet te koop en een behoorlijke drankverslaving is nog veel duurder. En hiermee kan ik mààààànden vooruit

zondag 4 december 2011

Poort.


Ooit heeft hier een poort gezeten die, aan de foto te zien, met grof geweld is weggerukt. Een scheve paal met diepe wonden is alles wat er van overgebleven is.

Het volgende project zou best eens de herplaatsing van die poort kunnen zijn.
Waarom?

In de eerste plaats is het eigenlijk geen gezicht zoals het er nu bij staat.
In de tweede plaats om vreemdelingen en lastige verkopers bij huis weg te houden.
In de derde plaats om rondstruinende ezels van het erf af te houden.


Punt 1 spreekt voor zich zelf.

Punt 2: het is ons al een paar keer overkomen dat er zo maar een figuur om het huis liep die ons wat aan wilde smeren. Bijvoorbeeld het reinigen van de dakpannen, twee keer in één week. Dat dak was volgens hunnie aan een grote onderhoudsbeurt toe en daar konden zij voor zorgen.
Nu bepaal ik dat zelf wel of dat zo is en als ik dat ook vind dan doe ik dat zelf wel. Makkelijk met zo’n laag dak.

Die figuren kunnen aanbellen en bij de poort blijven wachten. Veel beter!

Punt 3 geeft onze problemen aan met de ezels van de buren. Die beesten zijn niet achter een draad in het weiland te houden. En zeker niet als er geen stroom op staat.
Ik heb de buren wel eens gewaarschuwd als ze weer eens op de weg liepen, maar daar stop je ook al snel mee als dat steeds weer gebeurt. Laat ze maar rondscharrelen denk je dan.
Maar je kijkt wel raar op als je laat op de avond even naar buiten gaat om de hond uit te laten en er staan 2 ezels op de stoep te schijten.

Zodoende moet er weer een poort komen. Zou het ook helpen om de vele muizen van het erf te houden? Dat zou mooi zijn.

vrijdag 2 december 2011

Voorjaar??????


Je zou het haast zeggen, aan de bloemen te zien.

Een paar weken geleden lagen de perken er nog somber en kleurloos bij en nu bloeien de goudsbloemen en nog wat anders, wat ik niet bij name ken,weer volop.

En dat op 2 december!

woensdag 30 november 2011

Licht.


Wat was het weer een dag, geweldig. Ten eerste het mooie weer al dat van geen ophouden weet. Die enkele sombere dag die er tussen zit wordt weer ruimschoots goed gemaakt door meerdere zonnige dagen die steeds weer volgen,

En wij maar buiten bezig zijn met de dagelijkse dingen als brandhoutzagen, bomen snoeien, klei kruien, struinen door de velden, allemaal dingen die jullie al kennen van eerdere blogs.

Maar op de valreep van deze dag kreeg ik het nog in mijn kop om een paar gaten in de voordeur te zagen teneinde daar glas in te kunnen zetten, dubbel glas zelfs. Dat glas had ik natuurlijk al in huis want een huis verbouwen is net als regeren: vooruit zien.

Alleen jammer dat de regeerders dat niet weten.

maandag 28 november 2011

Egaal.


“Wat ben jij in hemelsnaam aan het doen” vroeg een langsjagende buurman die mijn noeste arbeid met verbazing gadesloeg. Een buurman die langs kwam lopen met zijn 7 honden die met z’n allen mijn kippen de stuipen op het lijf joegen..

“Nou” zei ik “ ik kom uit een land waar alles vlak is en kan het niet uitstaan dat alles hier zo vreselijk schuin is, daar moet nodig wat aan gedaan worden”. Hij keek me een beetje vreemd aan, schudde meewarig zijn grijze hoofd en ging verder met het jagen op de weinige hazen die er nog lopen.


En ik ging dus gewoon verder met het afgraven en vlak maken van een stuk terrein naast mijn werkplaats. Die vrijkomende grond kan ik mooi gebruiken om de parkeerplek van de camper uit te vlakken. Want schuin is mooi, vlak is makkelijker.
Om het me zelf niet al te zwaar te maken maak ik eerst de harde ondergrond los met de tuinfrees. Daarna schept het een stuk makkelijker en dat moet, want ik ben zuinig op mijn rug.

En als dat klaar is en er groeit weer gras op, dan kan Sebastiaan daar de volgende keer zijn tent opzetten en slapen zonder dat hij van zijn slaapmat af rolt.
Misschien moet ik voor die tijd ook nog wat aan de haan doen want daar mopperde hij ook over, ’s morgens om 4 uur.

zondag 27 november 2011

Snoeitijd.


Het is najaar, het was mooi weer gisteren en er is, zoals eerder gemeld, een chaos in een hoek van de tuin.
Niet alleen door de rotzooi die er lag, maar ook door een ondoordringbare mengeling van doornstruiken en scheefgegroeide bomen. Geen gezicht!

Dat moet allemaal weg om de natuur de kans te geven zich weer netjes mooi en recht te ontplooien. En ook om de brandhouthoek weer een beetje bij te vullen.

Want er moet gestookt worden. Neem nu vandaag, het is mistig en koud. Het gaat niet langer zonder verwarming en dat al zo vroeg in het najaar.

En ik ben ook nog alleen op deze zondag. Diny is naar een stageweekend bij haar leraar Frans. Ze willen er eens stevig aan trekken.
Nou, ze doen hun best maar, ik heb wel wat beters te doen.

vrijdag 25 november 2011

Wat een dag.


Ik kan er ook niks aan doen, maar het blijft maar mooi weer hier in het zuiden.
We kunnen ons niet herinneren dat we al veel vaker buiten hebben gegeten (geluncht moet ik zeggen) op 25 november.


Het was erg lekker, zowel de zon als het eten.

Maar ’s avonds en ’s morgens, misschien in de nacht ook wel, dat weet ik niet, is het knap mistig. En dat geeft dan weer prachtige beelden van het dal dat vol mist zit of van de optrekkende mist zoals op de foto.

Gisteravond wilde Diny natuurlijk weer naar haar koortje, maar ik was benieuwd hoe ver ze zou komen. Ze had me beloofd om te draaien als de mist te dicht zou worden.
Om half negen belde ze me dat ze behouden was aangekomen in Auterive.
Ja, ze zal zich laten weerhouden door een beetje mist!

woensdag 23 november 2011

Puntje er bij.

Ik heb ooit een Frans rijbewijs moeten aanschaffen omdat het Nederlandse afgelopen was. Dat is op zich niet zo heel erg, ware het niet dat de fransen aan puntenrijbewijzen doen. En dat kan wel erg zijn, zeker voor de notoire verkeersregelsovertreders.

Nu hoor ik daar niet echt bij. Maar toch, een overtreding is zo gemaakt en dat kost je behalve enkele duiten ook één of meerdere punten van je rijbewijs, afhankelijk van de zwaarte van de overtreding.
Je hebt een basis van 12 punten en als die op zijn is het gebeurd met je rijbevoegdheid.

Vandaag kreeg ik een brief van de republique francaise over zo’n punt.

Ik schrok eerst, want ik was me niet bewust dat ik de laatste tijd een bekeuring had gekregen. Hoewel het na een reisje met de camper altijd spannend is of je niet onverhoopt ergens geflitst bent.

Die schrik was bij de eerste globale lezing van die brief. Nauwkeurige bestudering leerde me echter dat dit naar aanleiding was van een bekeuring in april van dit jaar, waarbij een hele punt was ingetrokken.
Tot hun groten vreugde konden ze mij mededelen dat ik dat punt nu na 6 maanden weer helemaal terug krijg. Ik heb mijn straftijd dus uitgezeten.

dinsdag 22 november 2011

Correctie.


Jammer mensen, de verkoop van de loopapparaten gaat voorlopig niet door. Ik was te voorbarig.

Elk al dan niet aannemelijk bod dat tot nu toe gedaan is, wordt voorlopig ter zijde gelegd.
Diny heeft besloten om zelf intensief gebruik te gaan maken van de beide apparaten. Dit tot meerdere glorie en verheffing van haar conditie.

zondag 20 november 2011

Beaujolais nouveau.


De eerste nieuwe wijn is weer in de fles en dat moet geproefd worden. Ieder jaar opnieuw is dat weer een hele gebeurtenis. Misschien wel in heel Frankrijk, dat weet ik niet, maar zeker hier in Esplas. En oh ja, we eten er gepofte kastanjes bij, dat hoort zo.

En het bijzondere aan dit jaar was het verschijnen van een boek over de historie van de commune Esplas. Dit boek is geschreven door een Vlaamse meneer die ook hier ergens in de buurt woont en die geïnteresseerd is in geschiedenis en schrijven. Dit is al het derde boek dat hij uitgebracht heeft.
Ook wij hebben een exemplaar gekocht want het is leuk om te lezen en je komt er nog eens achter hoe de familieverbanden nu eigenlijk in elkaar zitten.


De nieuwe wijn was, volgens het etiket, de 3e donderdag van november in de fles gebotteld. Dus verser kun je het niet krijgen.
Maar zo vers is het eigenlijk niet te drinken zo zuur als het dan nog is. Maar gedachtig vriend Paul die placht te beweren: “als er maar alcohol in zit is het al gauw goed”, dronken we moedig enkele bekertjes van dat spul.
Gelukkig kwamen ze ook al snel aanzetten met een warme wijn met specerijen, die wel erg lekker was. Een soort gluhwein, zeg maar, die we hier nog nooit eerder hebben gehad. En zodoende kon ik dat andere bocht laten staan.

En ik wil eigenlijk geen kritiek spuien over de gewoontes hier (dan moet je hier niet komen wonen) maar…… in de loop van de avond kwamen ze regelmatig langs met plakjes cake. En dat vind ik wel niet zo smerig, zoete cake bij de wijn.
Bij de koffie aan het eind van de avond, ja dan is dat lekker.
Bij de wijn hoort, vind ik, een portie bitterballen of een paar kroketten. Daar heb je wat aan.
Maar ja, die culinaire hoogstandjes kennen ze hier niet.

En na afloop liepen we samen het pikkedonker in, je zag geen hand voor de ogen en dan is het moeilijk de rechte weg te houden en niet in de greppel te geraken. Of zou die gluhwijn er ook nog iets mee te maken hebben gehad?

zaterdag 19 november 2011

Sportief.

Sportief op de vierkante meter.

Ik ben in de berging bezig zoals je weet. En dan moet ook het zoldertje worden leeggemaakt, anders kan ik niet bij het dak om de isolatieplaten er voor te spijkeren.
En ik had daar al wel eerder een of ander apparaat in een doos zien liggen, maar er nooit aandacht aan geschonken. Geen tijd, veel te druk, je weet wel hoe dat gaat.

Nu ik dat ding uitpakte zag ik dat het een loopband is, zo’n apparaat waarop je je uit de naad kunt lopen zonder dat je ook maar een meter vooruit komt. En ook nog met een computertje er bij waarop je kunt zien hoeveel meter en hoe hard je hebt gelopen en ook nog hoeveel calorieën je hebt verspild.

En dan is er als toegift ook nog een ding waarmee je loopbewegingen kunt maken. Allemaal fijn om te hebben, maar ik denk niet dat wij er veel gebruik van gaan maken. Als ik wil lopen ga ik wel naar buiten, de natuur in.
Doe maar een bod!

vrijdag 18 november 2011

Project driehonderd en nog wat.


Wat ik me nu weer bedacht heb?
Door één van onze voorgangers is ooit geprobeerd om het dak in de berging te isoleren. En dat is jammerlijk mislukt, de glaswoldekens hingen als oude vodden tussen de balken. Een deel was zelf helemaal verdwenen en daar keken we tegen de dakpannen aan.

Dat was geen mooi gezicht, maar wat nog veel erger is: het tochtte verschrikkelijk en in de winter was het binnen niks beter als buiten. Wat kou betreft dan.


Ik zag bij de bricolage isolatieplaten liggen die heel geschikt zijn om de isolatie van het dak te verbeteren en om tevens alles een beetje netter te maken. Daar het ik er gisteren een aantal van gekocht.
Ze zijn lekker licht en makkelijk te verwerken, veel makkelijker dan de gipsplaten waarmee ik eerst dacht het dak mee af te werken.

woensdag 16 november 2011

Déchetterie.


Bij het snoeien en opruimen van een woest stukje oerbos in de hoek van onze tuin stuitte ik op enige troep. Twee oude prehistorische (brom)fietsen, verroest ijzer, stukken plastic en enkele asbest golfplaten kwamen onder de bladeren vandaan.

Dat wordt morgen een tochtje naar de vuilstort in Saverdun, waar we dergelijke troep naar toe kunnen brengen.
Ik weet niet hoe ze zullen reageren op asbest, misschien is het beter om dat eerst zorgvuldig te verpakken in plastic zakken zodat het niet te zien is.

Anders krijgen we te nog maken met geheimzinnige mensen in witte plastic pakken.

maandag 14 november 2011

Goed oefenen.


Alweer iets nieuws wat ik nog nooit eerder gedaan heb. De groentetuin moet op een andere plek komen en ik wil daar eerst ploegen zodat ook de diepere ondergrond los wordt.

Waarom op een andere plek? Nou, omdat de plaats waar nu de groentetuin was, deel van de siertuin moet worden. En dat is ook nog een groot karwei, maar wel voor later. Daarvoor moet er eerst nog een plan komen.

Ik mocht een ploegje lenen van Wilco, een kleine die achter mijn trekker past. Die hoef ik dus alvast niet te kopen en dat is mooi, want zo vaak gebruik ik zo’n ding niet.

Maar het valt nog niet zo erg mee, dat ploegen. Ik zei altijd dat dit niet zo moeilijk kon zijn want de domste boer kan het. Ja, ja, ook dit moet geleerd worden.
Het is een kunst om rechte voren te trekken en ook een kunst, en dat heb je bij een grote trekker vermoedelijk niet, om niet al te diep te gaan.
Hoe dieper hoe mooier zou je zeggen, maar dat kan het trekkertje niet aan. De motor wel, die is sterk genoeg, maar hij is te licht en de wielen beginnen te slippen als de ploegschaar te diep komt.

En je wordt er moe van, ook al kun je het zittend doen.

zondag 13 november 2011

Zondag.


Zondag, wandeldag.
Ikzelf had vanmorgen al zo’n 1,5 uur gewandeld met de hond. En vanmiddag vroeg Diny of ik zin had met haar te gaan wandelen, het was zo’n mooi weer. Zonde om binnen te zitten.

En wat doe je dan als liefhebbende echtgenoot? Juist, je maak nog maar weer eens een rondje.
De hond deed ook niet moeilijk, die wil altijd wel. En dus sjokten we gezamenlijk door de velden richting Saint Martin d’Oydes.

Een mooi rondje.

zaterdag 12 november 2011

11 november


Dat was gisteren. Een belangrijke dag waarop van alles te beleven valt: intocht van sinterklaas (geloof ik) en in, vooral, noord nederland het feest van sint maarten. Het schijnt ook nog iets met carnaval te maken te hebben.

Maar hier in Fr is het zelfs een vrije dag. Niet om de bovenstaande opsomming, maar om de wapenstilstand met Duitsland te herdenken. Het einde van la grande geurre, de oorlog van 14-18. Die oorlog heeft volgens mij hier veel meer indruk achtergelaten dan die andere van 40-45. Op de vele monumenten voor de gevallen helden staan ook veel meer namen van slachtoffers uit die eerste oorlog.

Maar er is besloten om tijdens kranslegplechtigheden ook alle gesneuvelden uit alle latere franse oorlogen te herdenken. En dat zijn er nog al wat.
Dat gaat dan in één moeite door.

Maar wij hebben er verder niets mee van doen, voor ons was het een dag als alle dagen
En dat bevalt goed.

vrijdag 11 november 2011

En dat is nummer zes.


Het is najaar en dan schijnen de muizen weer naar binnen te trekken, de warmte in.
Voor de warmte hoeven ze het niet te doen, het blijft nog steeds mooi weer.

En toch doen ze het en ze hebben een voorkeur voor onze provisiekast. Broodmeel, spaghetti, en zelfs mijn borrelnootjes laten ze niet met rust.

Dat laatste gaf voor mij de doorslag tot een totale oorlogsverklaring. Na verscheidene mislukte pogingen met allerlei soorten kaas in de muizenval ben ik tot de conclusie gekomen dat de muizen alleen met jonge Goudse kaas te vangen zijn. En dan moet het ook nog eens van Nederlandse afkomst zijn. De franse variant lusten ze niet, net zo min als ik.

En die kat is gek op muizen, tenminste als je ze op een presenteerblaadje voor hem neer legt.
Zelf vangen: ho maar.

donderdag 10 november 2011

Oefening baart kunst.


Dat is met alle dingen zo, zegt men.

En soms klopt dat ook. Neem nou die deur die ik zo vlijtig en vooral mooi aan het verven ben. De stopverf waarmee het glas vastgezet is viel er van lamlendigheid uit en ook was er een raam gebroken, die dus moest worden vervangen.

En nu komt de clou van het verhaal, dat stopverf smeren valt nog lang niet mee. Dat wordt helemaal niks als je dat voor het eerst doet.
Gelukkig had ik al enige ervaring opgedaan met een wc-raampje zodat het eindresultaat niet al te beroerd er uit ziet.

Een ander geval van oefening die kunst baart:


Diny met haar tai chi lessen. Vanmorgen, terwijl ik dus met heel nuttige dingen bezig was, had ze weer een les. Een privéles zelfs.
Want anders lukt het niet tussen andere leerlingen die al verder gevorderd zijn. Ook hierbij moet je eenvoudig beginnen.

En oefenen, vooral veel thuis oefenen. Maar dan moet je natuurlijk nog wel weten hoe dat ook alweer moet. En dat valt niet mee, want die bewegingen zijn nog best ingewikkeld.

dinsdag 8 november 2011

Frelon Aziatique.


Hoe heten die eigenlijk in het Nederlands?
In elk geval zijn ze hier steeds meer te vinden en worden ook heel erg gevreesd. En zeker door de onmisbare honingbijen die in grote getale slachtoffer schijnen te worden van dit roofzuchtige insect. Ook wordt beweerd dat een prik van dit beest dodelijk zou zijn voor den mensch.

Een vriendin van ons stuurde deze foto op om te laten zien dat ze een groot probleem heeft. De frelons hebben op haar terrein een groot nest gebouwd van bijna een meter hoog, boven in een boom.
En hoe kom je daar nu weer op een veilige manier van af?

De gewoonte hier is om dan de Pompiers te bellen, de brandweer. Die komen dan met groot materieel en spuiten dat nest uit de boom.
Maar ja, dat is niet gratis.

Je kunt ook wachten en hopen op een strenge winter zodat ze doodvriezen. Maar dat kan wel eens lang gaan duren.
Een andere, volgens mij simpele, oplossing is om ze gewoon te laten zitten zolang je er geen last van hebt.

Maar gelukkig zitten ze niet dicht bij ons huis zodat het probleem voor mij persoonlijk nog niet zo groot is.

zondag 6 november 2011

Saai en nat.


In het zuiden van Frankrijk, onder andere langs de kust van de Méditerranée welke beroemd is om het altijd prachtige zonnige weer, is het al enkele dagen heel slecht weer. In een paar uur tijd is er, volgens zeggen, een hoeveelheid regen gevallen die normaal in een hele maand valt. En dat geeft daar veel overlast.

Hier ging het tot nu toe goed, maar daar is nu ook een einde aan gekomen. De meteo gaf al aan dat ook in de Ariége een oranje weeralarm zou gaan gelden. En dat betekent dan meestal ook veel regen. Alleen alarm rood is nog erger.

En het klopt, het heeft de hele nacht en ook vandaag de hele dag geregend, wel 37 millimeter. Gelukkig viel het hier niet met bakken tegelijk uit de lucht, de natuur kan dit water nog goed verstouwen. Het is wel goed zelfs, als het maar niet veel meer wordt.

En waarom saai?


Diny is vanmorgen al vroeg vertrokken naar een dorpje niet ver van hier, om een hele zondag Georgisch te leren zingen.
Dat leek haar leuk.

En daarom is het hier saai, ik ben alleen thuis en het weer is er niet naar om een lange wandeling met de hond te maken. Dus ben ik gelukkig met mijn computer, een verhaaltje schrijven, een aflevering van uitzending gemist zien en één van de films bekijken die neef Roland ooit gekocht heeft en die ik heb meegekregen.

Zo red ik het wel.

vrijdag 4 november 2011

Herfsttafereel.


Aan de zonnewarmte is het niet te merken, het blijft lekker weer.

Maar toch is de herfst wel degelijk ingetreden. Dat kun je goed zien aan de kersenboom die zijn gele bladeren steeds meer laat vallen.

En dat kun je ook merken aan Diny, die nu aan de slag is gegaan is om de stapel snoeihout aan handzame en brandbare stukjes te zagen. Ze wil de komende winter toch wel warm zitten.

Gelukkig hebben nog voldoende droog hout op voorraad om de winter door te komen.

donderdag 3 november 2011

Ondergang.


Voor de aardigheid nog maar eens een plaatje met de prachtige zonsondergang van vandaag.
Het is alleen jammer dat dit tegenwoordig al zo vroeg te zien is.
Ik haat die wintertijd met die lange donkere avonden!

woensdag 2 november 2011

Speedy.


Volgens mij betekent dat “snel”. Maar……..

Ik was in Pamiers en ik dacht: kom, ik laat snel even de olie verversen van mijn aloude peugeotje. Het was al meer dan een jaar geleden dat zoiets gebeurd was.

Ik dus naar de peugeot-garage, maar daar moest ik meer dan een half uur wachten voor ik aan de beurt zou zijn. Druk baasje als ik ben, kon ik daar niet aan beginnen.

In Pamier zit ook een Speedy bedrijf, voor al het onderhoud aan uw auto. En die konden wel meteen aan de slag.
Ik vulde de wachttijd op met het doen van enige overbodige aankopen in een winkel van sinkel in die buurt.

Toen ik na een stief kwartier terug kwam stonden ze me al ongeduldig op te wachten. “Nu al klaar”? “Nee, dat niet, maar kom eens kijken”.

De accutest gaf aan dat er binnenkort wel eens startproblemen konden ontstaan.
Alle vier banden waren op een haar na versleten.
De remblokken waren, net als de bijbehorende remschijven flinterdun.
Een stuurstang was ook al niet best meer.
En ook zaten er een paar beschadigingen in de voorruit.

Daar sta je dan als arme autobezitter. Wat te doen? Nu heb je natuurlijk weinig keus als je toch wel in een beetje veilige auto wilt rijden. Dus, vervangen en repareren die hap.

Zo waren we al met al enkele uren verder voor ik weer naar huis kon.
En inderdaad koste het me ook nu weer een rib uit mijn lijf.
Maar ik moet ook eerlijk vertellen dat de reparatiekosten aan ons nu bijna 15 jaar oude autootje, dat toch al meer dan 220.000 km heeft gereden, minimaal zijn geweest tot nu toe.

dinsdag 1 november 2011

Winterklaar.


Dat moet altijd, zegt men. Een tuin moet in de herfst winterklaar gemaakt worden.
En omdat het zo'n mooi tuinweer is, is Diny met de kruiwagen de heuvel afgerold om onderaan de erg weinig tomaten opgeleverd hebbende tomatenplanten op te ruimen.

Verder zijn we in afwachting van het grote tuinplan dat nog komen moet. Als dat eenmaal binnen is kunnen we “trad vatten”, dan kunnen we proberen iets leuks van die tuin te maken.
We zijn benieuwd.

zondag 30 oktober 2011

Mistig.


Toen we dankzij die wintertijd die ook hier in Zuid-Frankrijk toegeslagen heeft, veel te vroeg wakker werden wisten we al: dat wordt niks vandaag. Wat was het een kleine wereld, vanmorgen.

En wie schetst onze verbazing en vreugde dat, toen die mist verdamp was, er weer een stralend zonnetje op ons neer scheen.
Een onverwacht mooie dag werd ons weer toegeworpen.

Een echte ZONdag.

vrijdag 28 oktober 2011

Amateurs!!!


Wij hebben een verwarmingssysteem dat ik in NL nog nooit had gezien. Het geheel bestaat uit een radiator met daar om heen een plaatstalen kast. De temperatuur is min of meer te regelen door een klep open of dicht te draaien.
Dat leek me eigenlijk niks af en dacht dat ik alles wel een keer zou moeten vervangen om goed warm te zitten.
Maar dat valt wel mee, hebben we afgelopen winter geconstateerd.

Nu werd het toch tijd om die plaatstalen kast eens op te knappen.

Diegene die dat vroeger ooit geverfd heeft had blijkbaar niet het idee dat die kast ook losgehaald kon worden. Hij/zij heeft in één keer de muren geverfd en in één moeite door ook de verwarming mee gestreken. Grote klodders verf zijn toen naar beneden gedrupt.
En dat kan ik nu allemaal weer in orde brengen.

Maar het komt goed en het is prima werk tijdens deze koele en natte dag!