Afdak.

Wandelen is heel erg goed voor enigszins oudere mensen, zo wordt door deskundigen beweerd. Dus sloffen we, soms samen, soms ieder apart, maar wel altijd met de hond, met enige regelmaat door de omgeving.
Je moet deze wintermaand de kans waarnemen als hij er zich voordoet want soms is het te koud, of te nat, of het waait te hard om een neus buiten de deur te steken.

Maar vandaag durfden we het even aan, ondanks een druilerige regen.
Onderweg konden we de voortgang inspecteren van de bouw van ons aller feestafdak. Het wordt toch wel een imposant gebouw, zo te zien. En een stevige constructie.

Het enige wat ik hierbij mis is een fatsoenlijke meiboom. Dat goede Achterhoekse gebruik had ik hier eigenlijk moeten introduceren, want daar zit altijd een feestje aan vast. Hoewel ik wel aanneem dat het gebouw, als het klaar is, echt wel feestelijk in gebruik genomen zal worden. We hebben hier een actieve en vlijtige feestcommissie, dus dat komt wel goed.

Maar het zal zonder feest ook wel een paar centimes kosten, dus wij zien de onroerend goed belasting met angst en beven tegemoet.

IJspret.

Zo komt het toch wel heel erg dichtbij.

Je meent dat je hier veilig en warm in het zonnige zuiden woont, en ook nog ver genoeg van de bergen om geen last te hebben van sneeuw en ijs.
En wat zie ik vanmorgen op 100 meter van mijn huis: één en al ijspegels! Nu weet ik niet wat die boer heeft uitgevoerd met al dat water wat hij heeft doen bevriezen. Het zal toch niet alleen voor het mooiigheid zijn? Want mooi is het natuurlijk wel.

Wel heb ik, in het kader van de burenplicht, diezelfde boer gewaarschuwd dat ik, tijdens mijn hondenwandeling, gezien heb dat er een koeiendrinkbak heftig aan het overstromen is ergens beneden in zijn weiland. Dat zal vast het gevolg van bevriezing en ontdooiing zijn. Zonde van dat verspilde water. Hij beloofde plechtig dat hij er wat aan zou doen.

Maar goed, het mag wat mij betreft wel weer afgelopen zijn met die lange strenge winter. Het vroor al een paar nachten meer dan 5 graden en dat is veel te veel!

Heer Bommel.

                                                   Meer weten? zie beeldenstorm.

Winterweer, ook hier.

Vanmorgen hebben de kasteelboerjes hun mestkalveren, waar we de hele zomer naar hebben kunnen kijken, weer opgehaald uit het weiland. "De strenge kou komt er aan" zei hij.
Ze waren nog niet om de bocht verdwenen of de lucht betrok en de hagelbuien kletterden tegen de ruiten.

De koetjes hebben maar mooi geluk dat ze nu onder dak kunnen schuilen. Maar wij vinden het maar niks, dat winterweer. Sneeuw hoort op de bergen te liggen, niet in onze voortuin!
Diny heeft zelfs haar wekelijkse reis naar Auterive voor de franse les afgezegd omdat ze het weer niet vertrouwt. Ze wil niet het risico lopen dat er afgewaaide takken op haar tête vallen, zei ze.

Maar wat wel gewoon doorgaat, weer of geen weer, is de levering van de geprefabriceerde delen voor ons nieuwe feestchapiteau.
Enorme spanten werden van de vrachtwagen afgeladen.
Je zal maar bouwvakker moeten wezen met dit weer.

Bonne année, bonne santé.......

.......en een heleboel luchtkusjes op beide wangen. Voor mij gelukkig alleen van de dames, voor Diny van iedereen!
Dat is wat we ieder jaar weer moeten doorstaan op de nieuwjaarsreceptie van de commune. Dat is niet erg, als je maar weet hoe het gaat.
En dat weten we nu na zo'n 17 keer wel.

Verder is er een, gelukkig, kort toespraakje van monsieur le maire, een heleboel flessen wijn, een nog grotere boel lekkere hapjes, veel brokken galette des rois, en als slot ook nog champagne.
Net of het niet op kan.

Geen wonder dat je dan wel een stoel moet zoeken om het een en ander op gepaste afstand gade te slaan.
En ik slenter dan langzaam een beetje rond, met in de ene hand een beker wijn en de andere hand wat lekkers, om de broodnodige contacten weer eens aan te halen. Hetgeen nog niet zo eenvoudig is: mijn Frans is schandalig genoeg nog steeds niet zoals het na 17 jaar verblijf in Frankrijk eigenlijk zou moeten zijn, de buurtgenoten  praten enigszins patois (dialect), de akoestiek in de zaal is miserabel en eigenlijk wordt ik een heel klein beetje veel hardhorend.
Nee, het valt allemaal niet mee !

Uitzicht.

Ik plaats regelmatig een foto van ons jaloersmakende uitzicht. En terecht, want dat is erg mooi.
Meestal tenminste.

Mijn uitzicht van deze morgen was wat minder. Ik keek een uur lang "met de bek wied los" uit op die rotlamp van de tandarts.
Wie maakt er nu ook een afspraak op 2 januari voor een wortelkanaalbehandeling?
Ik dus. En binnenkort heb ik ook nog een vervolgafspraak voor een nieuwe kroon. Ik zeg maar zo: een goed begin is het halve werk. En gelukkig was het een redelijk pijnloze ingreep.

Mijn moeder zaliger zou hebben gezegd dat het, gezien mijn leeftijd, eigenlijk niet meer de moeite zou zijn om zo'n dure kroon aan te laten meten, maar ik hoor net dat een tante (haar zuster) van mij is overleden op de gezegende leeftijd van 101 jaar. Als ik die navolg (en dat is mijn streven) moet ik nog even door en dan het liefst met goede tanden.

En voor wie het nog niet heeft meegekregen van het feestboek: ik wens iedere trouwe volger veel heil en zegen voor dit nieuwbakken jaar.